ภาษาแห่งชาติของไต้หวัน
ศันสนีย์ เอกอัจฉริยา1
บทคัดย่อ บทความนี้ มี วั ต ถุ ป ระสงค์ เ พื่ อ นํ า เสนอความเป็ น มาของภาษา แห่งชาติของไต้หวัน ลักษณะระบบเสียง และไวยากรณ์ในภาษาแห่งชาติ ของไต้หวันเพือ่ ให้ผู้อ่านเข้าใจภาษาแห่งชาติของไต้หวันมากขึ้น คาสาคัญ ภาษาแห่งชาติ ไต้หวัน ระบบเสียง ไวยากรณ์ 1. บทนา การก้าวขึ้นมาเป็นผู้นําเศรษฐกิจของประเทศจีนส่งผลให้จํานวน คนที่ต้ อ งการเรี ย นภาษาจี น กลางเพิ่ มมากขึ้ น รวมทั้ง คนไทยด้ว ย ทว่ า ผู้เขียนพบว่า มีผู้ที่ต้องการเรียนภาษาจีนจํานวนมากยังไม่เข้าใจเกี่ยวกับ ภาษาจี น กลางแบบไต้ ห วั น เช่ น เข้ า ใจว่ า ภาษาจี น กลางมาตรฐานคื อ ภาษาจีนกลางสําเนียงปักกิ่ง ส่วนภาษาแห่งชาติ (國語 Guïyǔ)2 หรือที่คน ไทยส่วนใหญ่เรียกกันว่า ภาษาจีนกลางแบบไต้หวันนั้น ไม่ใช่ภาษาจีนกลาง มาตรฐาน หรือเข้าใจว่าตัวอักษรจีนแบบตัวเต็ม เรียนยาก จํายาก เป็นของ เก่า โบราณ และมีการใช้ในขอบเขตที่จํากัด แตกต่างจากตัวอักษรจีนแบบ 1
ดร.ศันสนีย์ เอกอัจฉริยา อาจารย์ประจําสาขาวิชาภาษาจีน ภาควิชาภาษาตะวันออก คณะอักษร ศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 2 ภาษาแห่ ง ชาติ ( 國語 Guïyǔ) เป็ น ภาษาราชการที่รัฐ บาลสาธารณรั ฐจี น กํา หนดขึ้ น ให้ ใ ช้บ น แผ่นดินใหญ่ โดยรัฐบาลเริ่ม ผลักดันให้เกิดภาษาแห่งชาติขึ้นตั้งแต่ค.ศ. 1912 หลังจากนั้นก็มีการ ปรับปรุงเรื่อยมาจนได้พจนานุกรม《國音常用字彙》(Guïyÿn Chánɡyînɡ Zìhuì)และ กระทรวง ศึกษาธิการได้ประกาศอย่างเป็นทางการในค.ศ. 1932 ให้ใช้เสียงอ่านตามที่พจนานุกรม เล่มนี้กําหนดเป็นมาตรฐานสําหรับการศึกษา การคมนาคม การประกอบธุรกิจ (李鍌 Lǐ Xiǎ n,2012: 130; Tsao, 1999: 335)
วารสารจีนวิทยา ◆ ปีที่ 12 สิงหาคม 2561